- بسم الله الرحمن الرحیم
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
- امیر المومنین – نهج البلاغه – متقین -96- عدم ضرر به همسايه «لا يضر بالجار
- ترجمه: پرهيزگار ضرر و زيان به همسايه نمىزند. ***
- شرح: كمترين حقی كه هر فرد نسبت به انسان دارد، اين است كه انسان ضرر به او نرساند و از جمله، همسايه است كه بايد از ضرر و زيان همسايه ديگر مصون باشد،
- فوائد حُسن جوار (همسايگى خوب)
- ثمرات و فوائد خوب برخورد كردن در همسايگى و مراعات همسايه بسيار است كه به بعضى اشاره مىكنيم:
- موجب زيادتى در رزق مىشود- امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «حسن الجوار يزيد فى الرزق».
- موجب آبادى شهر و زيادى عمر مىشود- امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «حسن الجوار يعمر الديار و يزيد فى الاعمار» آبادى و خرمى شهر در روابط
- حسنه بين مردم و همسايگان است نه به خرمى فضاهاى سبز و پاركهاى آن، چنانكه خرّمى و احياء مسجد به عبادت است نه به پرداختن به ظواهر و در و ديوار و محراب آن،
- و همچنين هر وقت انسان از دست همسايه راحت بود و در آسايش به سر برد طبعاً از فشارهاى روحى او كاسته شده و موجب طول عمر مىشود و چه بسا در اين روابط حسنه رزق و روزى او نيز افزوده شود.
- يارى كنندگان و كمك كنندگان انسان زياد مىشود- مولى على (عليه السلام) فرمودند «مَنْ احسَنَ الى جيرانه كَثُر خَدَمُه»:
- «كسى كه به همسايگان خود نيكى كند خدمتكارها و كمك كارهاى او زياد مىشود»و اين مسئله بسيار واضح است و قابل تجربه، كسى كه در محلى خيرخواه و كمككار همسايگان بود،
- هر كدام از آنها در وقت گرفتارى به كمك او مىشتابند و اگر تقاضائى داشت با جان و دل انجام مىدهند ولى اگر توجهى به آنها نكرد، عكس العمل آنها نيز بى توجّهى است.
- همسايگان انسان زياد مىشوند، مولى على (عليه السلام) مىفرمايد: كسى كه حُسْن جوار داشت و خوب همسايگى كرد، همسايههاى او زياد مىشود: «مَنْ حَسُنَ جواره كثير جيرانه»:
- زيرا خوش برخوردى موجب گرايش افراد به سوس او مىشود و در نتيجه همسايه و دوست بيشترى پيدا مىكند
- و چه بسا با اين خوش برخوردى افراد ديگرى كه در آن منطقه نيستند نيز طالب همسايگى او شوند.
- پس اى برادر نه تنها ضرر و زيان به همسايه نزن، بلكه به او احسان كن،
- و بلكه ضرر همسایه را تحمل نما و به او دعا كن،
- چنانكه حضرت زهرا (عليها السلام) به نقل امام حسن (عليه السلام) اول به همسايه دعا مىكردند، و سپس به خود و اين را موجب سرعت استجابت دعا در حقخود مىدانستند (الجّار ثم الّدار)
- و امام سجاد (عليه السلام) نيز در صحيفه سجاديه (دعاى بيست و ششم) دعا، براى همسايگان دارند.
- در قيامت مردم ده گونه محشور مىشوند:1. شايعهسازان، به صورت ميمون. 2. حرام خواران، به صورت خوك. 3. رباخواران، واژگونه.4. قاضى ناحقّ، كور. 5. خودخواهان مغرور، كر و لال. 6. عالم بىعمل، در حال جويدن زبان خود. 7. همسايه آزار، دست و پا بريده. 8. خبرچين، آويخته به شاخههاى آتش. 9. عيّاشان، بد بوتر از مردار. 10. مستكبران، در پوششى از آتش
- در روايات مىخوانيم: در اموال ثروتمندان، غير از زكات نيز حقّى براى محرومان است. «1» و كسى كه سير بخوابد در حالى كه همسايه او گرسنه باشد، ايمان كامل به خدا و قيامت ندارد.
- تبليغاتى كه دنيا براى صلح و عليه خشونت دارد، در تورات مىخوانيم: * برادر و دوست و همسايه خود را بكشد تا كفّاره گوسالهپرستى باشد.
- كلمات «يُجِيرُ» و «يُجارُ» از ريشهى «جوار» به معناى همسايگى است. از آنجا كه يكى از حقوق همسايگى، حمايت از همسايه در برابر سوءقصد ديگران است،
- پيامبر داراى كرامت مطلق است. «رَسُولٍ كَرِيمٍ» كرامت در برخورد با همسر، دشمن، دوست، همسايه، فقير، در سختىها و شادىها
- . همسايه مسجد اگر نمازش را در مسجد نخواند، ارزشى ندارد.
- ازنعمتهاى بهشتى- ذريّه مؤمن به آنها مىپيوندند و كامياب مىشوند: «أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ» -با اولياى الهى همسايه مىشوند: «و هم جيرانى»
- * كسى كه به يك وجب از زمين همسايه خيانت كند، روز قيامت آن قطعه تا اعماق زمين به صورت طوقى به گردنش انداخته مىشود.
- كمى توجّه و تقوا و بندگى خدا، تمام مشكلات را حل مىكند و مردن را مانند بو كردن گُل مىكند و در آن صورت اوّل مرگ ملاقات با لطف خدا و همسايه شدن با اولياى خدا و روز قيامت روز امنيّت و شادى و بهشت جاودانه مىشود، اينك اين گوى و اين ميدان
- امام صادق عليه السلام داستانِ مسلمانى را نقل مىكند كه همسايه مسيحى داشت و مسلمان شد. اين مسلمان هنگام سحر او را بيدار كرد و به مسجد آورد و به او گفت: نماز شب بخوان تا صبح شود. هنگام صبح گفت: نماز صبح بجاى آور و پس از آن تا طلوع آفتاب دعا بخوان. سپس تا وقت نماز ظهر قرآن بخوان و بدينگونه يك شبانه روز او را با نماز و قرآن و دعا پر كرد.مسيحى كه به خانه بازگشت، دست از اسلام برداشت و ديگر پاى به مسجد نگذاشت. آرى اينگونه افراط و زيادهروى در عبادت، مردم را فرارى مىدهد.
- كسى كه به حج رود، در قيامت مىتواند نسبت به همسر و همسايه و فرزندانش شفاعت كند. «انّ الحاجّ ليشفع فى ولده و اهله و جيرانه».
- مرحوم الهى، اين نكته سنج عالم در ذيل اين فراز (و لا يضار بالجار) گويد:
| كه نبود سخره اين كون و مكان را | |
| ز قرآن دَر نِيوش اين نغز گفتار | |
| ز آزار دل آنان بينديش | |
| سفارشها نموده، دلبر عشق | |
| به اشراقش چراغ جان بيفروز | |
| بسى به تا به فرياد از تو باشد |
- اخلاق اسلامى در نهج البلاغه (خطبه متقين)، ج2، ص: 559
- اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم