کتاب صلوات 193سایت : پایگاه شخصی حسین صفرزاده
-https://hosein128.ir/
نهج البلاغه فرزاد -@nahjolbalaghehfarzad
وبلاگ اربعین حسینی - صفرزاده-
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
«اللهم صل على محمد و آل محمد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»
- در روایت آمده است که روزی جبرئیل (عَلَیه السَّلام) نزد رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) آمد و گفت: یا رسول الله، امروز چیز عجیب و غریبی را مشاهده کردم. در وقت نزول از آسمان گذرم به کوه قاف افتاد و در آنجا نالۀ دلخراش و جگر سوزی شنیدم. فهمیدم درمانده ای آنجاست که نیازمند یاری است.
- به دنبال آن ناله رفتم. فرشته ای را دیدم که پیش از آن او را در آسمان به عظمت هر چه تمام تر دیده بودم که بر تختی از نور می نشست و هفتاد هزار فرشته در خدمت او صف زده می ایستادند. و چون نفس می زد، ملائکه از نفس او خلق می شدند.
- او را دیدم که با دلی خسته و با جانی شکسته، بر زمین افتاده است. از حال او پرسیدم، گفت: «در شب معراج پیامبر اسلام، بر تخت خود نشسته بودم و به تعظیم آن حضرت نپرداختم. و آن طور که باید تکریم نکردم و به این عقوبت مبتلا شدم. تو شفیع من شو و از حضرت حق عفو مرا درخواست کن».
- من به درگاه احدیت، بسیار تضرع کردم و بخشش او را درخواست نمودم. از جانب رب الارباب خطاب رسید:
«به او بگو: اگر مغفرتِ لغزش و عفو گناه خود را می خواهی، بر حبیب من صلوات بفرست تا به مقام اکرام خود برگردی».
- من جریان را به آن فرشته گفتم و او بر شما صلوات فرستاد. به برکت آن بال اقبال و کرامت او رویید و از مرکز خاک به محیط افلاک پرواز کرد و به محل قرب رسید.
- مجلس حسرت بار
- ذکر شریف صلوات از ذکر هایی است که انسان به خاطر کوتاهی در آن، در روز قیامت حسرت می خورد.
- از امام صادق (عَلَیه السَّلام) روایت شده است که رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند: ما مِن قَومٍ اجتَمِعُوا فِی مَجلِسٍ فَلَم یَذکر وا اسمَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لَم یُصَلُّوا عَلی نَبِیِّهِم اِلَّا کانَ ذلِکَ المَجلِسُ حَسرَةً وَ وَبالاً عَلَیهِم؛1
- هر مجلسی که گروهی در آن گرد هم آیند و نام خدای عزوجل را نبرند و بر پیغمبر(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) صلوات نفرستند، آن مجلس مایۀ حسرت و زیان بر آنها خواهد بود.
- چون می توانستند در آن مجلس با یاد خدا و ذکر صلوات بر پیامبر و آلش به مقام و جایگاهی بلند دست یابند و با ترک آن ضرری هنگفت نصیبشان خواهد شد. و این زمانی روشن می شود که ارزش و درخشش نور صلوات را در قیامت مشاهده کنند.
- مجلسی که بوی تعفن میدهد
- در مجالس که جمع می شویم، نوعا حرف دنیا زده می شود، یا حرف هایی که مورد نیاز نیست، یا خدایی ناکرده حرف هایی که منجر به غیبت می شود و نقل قول هایی که از آنها بوی گناه می آید.
- لذا در روایات ما بسیار سفارش شده است که در مجالس سعی کنید یاد خدا و درود و صلوات بر پیغمبر خدا را فراموش نکنید؛ چرا که توجّه به خدا و ذکر صلوات باعث می شود که ظلمت ها و تاریکی از مجلس برود، شیاطین دور بشوند و
مجلس نورانی شود و وزر و وبال گردنگیر ما نشود.
- اگر در مجالس و نشست های خود، از ذکر شریف صلوات غافل شویم، علاوه بر از دست دادن فضیلت بزرگی که با ذکر صلوات می توان به دست آورد، فضایی که با این ذکر شریف معطر و نورانی نشود، بوی تعفن به خود خواهد گرفت.
- از جابر بن عبدالله انصاری روایت شده است که رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند:
گروهی که در مجلسی جمع شوند و از آن مجلس متفرق گردند و بر من صلوات نفرستند، با بوی بدی که از بوی مردار گندیده تر باشد، متفرق خواهند شد.
- سعی کنید در هر مجلسی که وارد می شوید، حتماً آن مجلس را به ذکر شریف صلوات معطر کنید و فضای آن را نورانی گردانید، تا از حسرت روز قیامت مصون و محفوظ بمانید.
- وسیلۀ قرب به پیامبر
- محبت اهل ذبیت(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) اساس دین ماست. چنان که پیامبر خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند: اَساسُ الاِسلامِ حُبّی وَ حُبُّ اهل ذبیتی؛ اساس و پایۀ اسلام، محبت من و محبت اهل ذبیت من است.
- اگر کسی دیگری را دوست دارد، وسیلۀ قرب و وصول و رسیدن به او را نیز دوست دارد و در جست و جوی آن است.
یکی از نشانه های محبت درونی این است که انسان همواره به یاد محبوب خود باشد و نامش بر زبان او جاری گردد.
- بنابر این، کسی که به دنبال قرب و وصول به محمد و آل محمد است، باید ذکر شریف صلوات را زیاد بر زبان جاری کند. که گویای محبت حبیب خدا و اهل ذبیت(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) است. پس هر چه عشق و علاقه به این خاندان دارید، باید بر ایشان صلوات بفرستید.
- اصول دین در صلوات
- مرحوم حاج آقای دولابی می فرمود: خداوند متعال اصول دین را در صلوات گنجانده است. اصول دین که پنج اصل مهم و اساسی دین است در صلوات آمده است. ببین صلوات چقدر مهم است!
- وقتی می گوییم: «اللّهم»، اقرار به توحید است. هنگامی که نام پیامبر را می آوریم و بر او درود می فرستیم، نبوت را پذیرفته ایم. آل پیامبر را که ذکر می کنیم، این امامت است. حق این ها را که ادا کردی، عدالت است؛ یعنی عدل را هم پیاده کرده ای. وقتی به شما جزا و مزد بدهند، قیامت و معاد است.
- بنابر این، در این ذکر مختصر خدای متعال اصول دین را پیاده کرده است. صلوات بر محمد و آل محمد اصل و مغز دین است.
- رمز اجابت دعا
- در روایت آمده است که رمز اجابت دعا یاد پیغمبر و اهل ذبیت گرامی اوست. اگر کسی در دعاهایش خدا را به اینها قسم ندهد، دعایش مستجاب نمی شود.
- حتی روایات فراوانی از اهل سنت در این باره نقل شده است. پیغمبر خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمود: لا یَزالُ الدُّعاءُ مَحجُوباً حَتّی یُصَلِّیَ عَلی محمد و آل محمد؛ دعا همواره در حجاب است تا این که دعا کننده بر محمد و آل محمد درود بفرستد.
- یعنی دعاهایی که می کنید، در پرده و حجاب است و درها باز نمی شود و لبیک اجابت نمی آید، مگر این که رمز باز شدن درهای اجابت را بگویید. هر در بسته ای کلیدی دارد. باید با آن کلید قفل را باز کرد و در بسته را گشود.
- حضرت آدم(عَلَیه السَّلام) چهل سال ناله کرد، ولی چون رمز را نمی دانست، برای او فایده ای نداشت. تا آن هنگام که جبرائیل آمد و رمز را به او یاد داد و گفت: خدا را به این نام ها قسم بده ،آن گاه در باز شد. الکافی، ج ۲، ص ۴۹۱؛ بحارالانوار، ج ۹۰، ص ۳۱۶. نگاه کنید به: بحارالانوار، ج ۱۱، ص ۱۹۲.
- ان شاء الله هیچ گاه این رمز را فراموش نکنیم: صلوات بر محمد و آل محمد. فرمودند: ما مِن عَبدٍ مَکروبٍ یَخلُصُ النِّیَّةَ وَ یَدعُوبِهِنَّ اِلّا استَجابَ اللهُ لَهُ؛ هر بندۀ اندوهناکی که با صدق نیت، خدا را به حق محمد و آل محمد بخواند، خداوند دعایش را مستجاب می کند.
- یعنی اگر کسی خداوند را به حق محمد و آل محمد بخواند، دعایش ردخور ندارد و حتماً مستجاب خواهد شد.
- نجات از آتش
- در روایت دیگری آمده است که اگر کسی در جهنم متذکر نام پیغمبر و اهل ذبیت او شود، خداوند در آنجا آتش ها را خاموش می کند.
- حدیث زیبایی نیز در «خصال» شیخ صدوق آمده است که امام باقر(عَلَیه السَّلام) فرمودند: بنده ای را که دارای جرم و گناه زیادی است، در جهنم می اندازند. هفتاد خریف که هر خریف هفتاد سال است - یعنی ۴۹۰۰ سال - در آتش جهنم است. هر چه دعا می کند فایده ای ندارد؛ چون رمز یادش رفته است.
- بعد از حدود پنج هزار سال، نام پیامبر یادش می آید. آن گاه خدا را به حق محمد و آل او می خواند که به من رحم کن.
- خداوند به جبرئیل وحی می کند که به نزد بندۀ من فرود آی و او را از آتش بیرون بیاور. جبرئیل او را بیرون می آورد. خداوند متعال از او می پرسد: ای بندۀ من، چه مدت در میان آتش بودی و مرا سوگند میدادی؟ عرض می کند: پروردگار من، از مدت آن آگاه نیستم.
- خداوند می فرماید: آگاه باشید! به عزت و جلالم سوگند! اگر مرا به محمد و اهل ذبیتش فرا نخوانده بودی، خواری تو را در آتش به درازا می کشیدم. ولی من بر خود حتم کرده ام که هر بنده ای که مرا به حق محمد و اهل ذبیتش بخواند، هر گناهی که میان من و اوست بیامرزم. و من امروز گناه تو را آمرزیدم.
- یعنی در جایی که نام این خانواده هست، آتش کارساز نیست. اصلاً آتش یعنی دوری از خدا و دوری از اهل ذبیت(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) . بهشت قرب یعنی انس و همجواری با خدا و چهارده معصوم(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) و خوب ها.
- بنابر این، توسل به پیامبر و اهل ذبیتش(عَلَیهِمُ السَّلام) تنها وسیله برای نجات از آتش دوزخ است و بهترین و کوتاه ترین توسل، صلوات بر محمد و آل محمد است. پیامبر خدا(صَلَّی اللهُ عَلَیه وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند: لَن یَلِجَ النّارَ مَن صَلّی عَلَیَّ؛ کسی که بر من صلوات بفرستد، وارد آتش نمی شود. ص: ۳۹ الخصال، ج ۲، ص ۳۹۸، ح ۲؛ بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۱، ح ۱. جامع الاخبار، ص ۶۰؛ بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۶۴.
- «اللهم صل على محمد و آل محمد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»
