مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم  عليهما السّلام   ،ج2- ص485 و آنچه از ما برايتان نقل شده را بنگريد، چنانچه ديديد با آنچه در قرآن آمده موافق است

«سایت : پایگاه شخصی حسین صفرزاده -https://hosein128.ir/«                                           

صفرزاده-  https://safarzade.blog.ir 

نهج البلاغه فرزاد -@nahjolbalaghehfarzad 

-«بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ الرَّحْمنِ‏ الرَّحِيمِ‏»

«اللهم صل على محمد! و آل محمد! وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ  

مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم  عليهما السّلام   ،ج2- ص485

0. و آنچه از ما برايتان نقل شده را بنگريد، چنانچه ديديد با آنچه در قرآن آمده موافق است آن را بپذيريد، و اگر آن را موافق نيافتيد آن را رد كنيد، و چنانچه امر بر شما مشتبه شد درباره‏اش توقف نماييد، و آن را به ما رد كنيد، تا آنچه را براى ما شرح گرديده برايتان شرح دهيم، و انظروا أمرنا و ما جاءكم عنّا، فإن وجدتموه في القرآن موافقا فخذوا به، و إن لم تجدوه موافقا فردّوه، و إن اشتبه الأمر عليكم فقفوا عنده و ردّوه إلينا حتّى نشرح لكم من ذلك ما شرح لنا،
1. پس اگر چنان بوديد كه شما را سفارش نموديم و از آن بيرون نرويد و كسى از شما پيش از خروج قائم ما عليه السّلام بميرد شهيد خواهد بود، و هركس قائم ما را دريابد پس در ركاب آن حضرت كشته شود پاداش دو شهيد را خواهد داشت، و هركس در پيش روى حضرتش دشمن ما را بكشد پاداش بيست شهيد را خواهد داشت «». مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 484- فإذا كنتم كما أوصيناكم و لم تعدوا إلى غيره فمات منكم ميّت قبل أن يخرج قائمنا كان شهيدا، و من أدرك قائمنا فقتل معه كان له أجر شهيدين، و من قتل بين يديه عدوّا لنا كان له أجر عشرين شهيدا.
2. هشتادم: مهيّا كردن سلاح و اسب در انتظار ظهور آن جناب‏- الأمر المتممّ للثمانين: إعداد السلاح، و مرابطة الخيل انتظار لظهوره‏
3. تا آن حضرت عليه السّلام را يارى كند و به حضورش شرفياب گردد، پس در اينجا دو مطلب بحث مى‏شود: مطلب اوّل: ذكر فضيلت مهيّا كردن سلاح. مطلب دوم: بيان آنچه بر مرابطه و مهيا كردن اسب [آماده باش بودن‏] دلالت دارد، معنى و اقسام مرابطه نيز در اين مطلب ياد مى‏شود لينصره و يتشرّف بحضوره، فهاهنا مطلبان: الأمر المتممّ للثمانين: إعداد السلاح، و مرابطة الخيل انتظار لظهوره‏ لينصره و يتشرّف بحضوره، فهاهنا مطلبان: الأوّل: ذكر ما يدلّ على فضيلة الأوّل. و الثاني: بيان ما يدلّ على الثاني، و فيه ذكر معنى المرابطة و أقسامها.
4. مطلب اوّل: روايتى كه نعمانى به سند خود از امام صادق عليه السّلام آورده بر آن دلالت دارد، كه آن حضرت فرمودند: ليعدّنّ أحدكم لخروج القائم عليه السّلام و لو سهما فإنّ اللّه تعالى إذا علم ذلك من نيّته رجوت لأن ينسئ في عمره؛ هريك از شما براى خروج حضرت قائم عليه السّلام [سلاحى‏] مهيّا كند هرچند كه يك تير باشد، كه خداى تعالى هرگاه بداند كه شخص چنين نيتى دارد اميدوارم عمرش را طولانى كند «». 1741- أمّا الأوّل: فيدلّ عليه ما رواه النعماني: بإسناده عن الصادق عليه السّلام، قال: ليعدّن أحدكم لخروج القائم عليه السّلام و لو سهما، فإنّ اللّه تعالى إذا علم ذلك من نيّته رجوت لأن ينسئ في عمره
5. مى‏گويم: آنچه درباره فرموده امام عليه السّلام: لأن ينسئ في عمره در نظرم مى‏آيد اين است كه خداى تعالى به سبب اين عمل عمرش را طولانى مى‏نمايد، خواه اين‏كه عمرش آن‏قدر طولانى بشود كه زمان ظهور حضرت قائم عليه السّلام را دريابد يا نه، و «إنساء» در لغت به معنى تأخير است. حتّى يدركه، و يكون من أعوانه و أنصاره. أقول: الّذي يختلج ببالي في معنى قوله عليه السّلام: «لأن ينسئ في عمره» أنّ اللّه تعالى يطوّل عمره بسبب هذا العمل سواء طال عمره حتّى يدرك زمان ظهور القائم أم لا، و الإنساء في اللغة التأخير.
6. و شيخ كلينى رحمه اللّه در روضه كافى به سند خود از ابو عبد اللّه جعفى روايت آورده كه گفت: و روى الكليني (ره) في روضة الكافي: بإسناده عن أبي عبد اللّه الجعفي، قال:
7. حضرت ابو جعفر محمد بن على امام باقر عليه السّلام به من فرمودند: منتهاى زمان مرابطه نزد شما چند روز است؟ عرضه داشتم: چهل روز. فرمودند: ولى مرابطه ما مرابطه‏اى است كه هميشه هست، و هركس در راه ما اسبى را مهيّا نمايد، به مقدار دو وزن آن تا مادامى كه آن را نگهداشته برايش [ثواب‏] خواهد بود، و هركس سلاحى را براى [يارى‏] ما مهيّا سازد، تا وقتى كه نزد او هست به مقدار وزن آن برايش [ثواب‏] خواهد بود، قال لي أبو جعفر محمّد بن عليّ عليه السّلام: كم الرباط عندكم؟ قلت: أربعون قال عليه السّلام: لكن رباطنا رباط الدهر، و من ارتبط فينا دابّة كان له وزنها و وزن وزنها ما كانت عنده، و من ارتبط فينا سلاحا كان له وزنه ما كان عنده،
8. از يك بار و دو بار و سه بار و چهار بار بى‏تابى نكنيد [يعنى اگر مكرّر ديديد كه امامان بر حق شما مظلوم و مقهور شدند نااميد نشويد] به درستى كه مثل ما و شماها مانند پيغمبرى است كه در بنى اسرائيل بود و خداوند- عزّ و جل- به او وحى فرمود كه قوم خود را به جهاد فراخوان، كه من تو را يارى خواهم كرد، مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم(عليه السلام)، ج‏2، ص:  485 لا تجزعوا من مرّة و لا من مرّتين و لا من ثلاث و لا من أربع‏ فإنّما مثلنا و مثلكم مثل نبيّ كان في بني إسرائيل، فأوحى اللّه عزّ و جلّ إليه أن ادع قومك للقتال فإنّي سأنصرك،
9. پس آن‏ها را از هر جا كه بودند:جمع كرد و باهم روى به سوى دشمن نهادند، هنوز شمشير و نيزه‏اى به كار نبرده بودند كه دشمنان بر آن‏ها غلبه كردند و ايشان روى به هزيمت نهادند، فجمعهم من رؤوس الجبال، و من غير ذلك، ثمّ توجّه بهم فما ضربوا بسيف و لا طعنوا برمح حتّى انهزموا؛
10. بار ديگر خداوند متعال به او وحى فرستاد كه قوم خويش را به جهاد دعوت كن به درستى كه من شما را يارى خواهم كرد، پس آن پيغمبر ايشان را جمع كرد و همگى را به سوى دشمن بسيج نمود، ولى هنوز شمشير و نيزه‏اى به كار نبرده بودند كه شكست خوردند و گريختند. سپس [براى سومين بار] خداوند به آن پيغمبر وحى فرمود كه قومت را به جهاد دعوت كن، به درستى كه من شما را يارى خواهم كرد، چون قوم خويش را به جهاد فراخواند عرضه داشتند: تو وعده نصرت به ما دادى و ما مغلوب شديم. ثمّ أوحى اللّه إليه أن ادع قومك إلى القتال فإنّي سأنصرك فدعا هم، فقالوا: و عدتنا النصر فما نصرنا،
11. پس خداى- عزّ و جل- به او وحى فرمود: كه اگر جهاد نكنيد مستوجب آتش عذاب خواهيد شد، عرض كرد: پروردگارا جهاد با كفّار نزد من از آتش عذاب بهتر است. پس آن پيغمبر قوم خود را به جهاد دعوت نمود، سيصد و سيزده تن از آنان به عدد اهل بدر او را اجابت كردند، پس با آن‏ها به سوى دشمن روى نهاد، و هنوز شمشير و نيزه‏اى به كار نبرده بودند كه خداى- عزّ و جل- فتح و پيروزى را نصيب آنان ساخت «». فأوحى اللّه تعالى إليه: إمّا أن يختاروا القتال أو النار، فقال: يا ربّ، القتال أحبّ إليّ من النار. فدعا هم فأجابه منهم ثلاثمائة و ثلاثة عشر عدّة أهل بدر، فتوجّه بهم، فما ضربوا بسيف و لا طعنوا برمح حتّى فتح اللّه عزّ و جلّ لهم.
12. مجلسى رحمه اللّه در شرح فرموده امام عليه السّلام: «مرابطه ما مرابطه‏اى است كه هميشه هست» گويد: يعنى بر شيعيان واجب است كه خود را بر اطاعت امام بر حق، و انتظار فرج او ببندند، و براى يارى نمودنش مهيّا باشند». قال المجلسي (ره) في شرح قوله: «رباطنا رباط الدهر» أي يجب على الشيعة أن يربطوا أنفسهم على طاعة إمام الحقّ، و انتظار فرجه، و يتهيّأوا لنصرته.
13. و در شرح فرمايش آن حضرت عليه السّلام: «به مقدار دو وزن آن ...» گويد: «يعنى ثواب صدقه دادن دو برابر وزن آن طلا و نقره هر روز برايش خواهد بود، و احتمال دارد كه از باب تشبيه معقول به محسوس باشد، يعنى: براى او دو چندان وزن آن اسب ثواب خواهد بود». و قال (ره) في شرح قوله عليه السّلام: «كان له وزنها ... إلخ» أي كان له ثواب التصدّق بضعفي وزنها ذهبا و فضّة كلّ يوم، و يحتمل أن يكون من قبيل تشبيه المعقول بالمحسوس أي له من الثواب مثلي وزن الدابّة، إنتهى.الثاني: أن يرابط المؤمن إمام زمانه، بأن يربط نفسه بحبل ولايته و يلتزم باتّباعه و إعانته، و هذا القسم من المرابطة واجب عينيّ على كلّ أحد، و لا يقبل النيابة، و هو ركن من أركان الإيمان، و لا يقبل اللّه تعالى عملا بدونه.و يدلّ على ذلك- مضافا إلى ما مرّ في وجوب الإنتظار و في غير ذاك المقام- 1745- ما رواه عليّ بن إبراهيم القمّي: بإسناد صحيح في تفسير تلك الآية عن الصادق عليه السّلام، قال: اصبروا على المصائب، و صابروا على الفرائض، و رابطوا على الأئمّة.
14. مطلب دوم: در بيان معنى مرابطه و فضيلت آن است، خداى- عزّ و جل- فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد صبور باشيد و يكديگر را به صبر و پايدارى سفارش نماييد و مرابطه كنيد و خداترس باشيد كه پيروز و رستگار شويد. المطلب الثاني: في بيان معنى المرابطة و فضلها، قال اللّه عزّ و جلّ: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‏.- مكيال المكارم في فوائد دعا ء للقائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 481
15. بدان‏كه مرابطه از «ربط» به معنى بستن گرفته شده، و منظور از آن در كتاب و سنّت چند معنى است: مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 486 إعلم أنّ المرابطة مأخوذة من الربط، بمعنى الشدّ، و اريد بها في الكتاب و السنّة امور:
16. معنى اوّل: آنچه فقها در كتاب جهاد از مباحث فقه ياد كرده‏اند اين‏كه: شخص مؤمن در يكى از مراكز نفوذ دشمن اسب [و مركب‏] خود را نگاه دارد، براى حفظ بلاد اسلام از يورش و هجوم كفّار، كه هرگاه بر مسلمين هجوم كنند آن‏ها را دفع نمايد. و حدّاقل اين مرابطه سه روز و حدّاكثر چهل روز است،  أحدها: ما ذكره الفقهاء في كتاب الجهاد من الفقه، و هو أن يقيم المؤمن و يربط دابّته في ثغر من الثغور، لحفظ بلاد الإسلام من تهاجم الكفّار، فيدفعهم إذا هجموا على المسلمين، و أقلّ زمان هذه المرابطة ثلاثة أيّام، و أكثره أربعون يوما،
17. و چون از چهل روز بيشتر شود ثواب مجاهدين را خواهد داشت، و در استحباب اين‏گونه از مرابطه بين زمان حضور امام عليه السّلام و زمان غيبت او فرقى نيست، و اين مرابطه فضيلت بسيار دارد، فإذا تجاوز الأربعين كان ثوابه ثواب المجاهدين، و لا فرق في استحباب هذه المرابطة بين زمان حضور الإمام عليه السّلام و غيبته، و فيها فضل كثير
18. چنان‏كه در حديث نبوى كه در كتاب جواهر الكلام  به نقل از منتهى حكايت شده از پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله است كه فرمود: «يك شب مرابطه كردن [و اسب مهيّا داشتن‏] در راه خدا از اين‏كه شخص يك ماه روزها روزه باشد و شب‏ها به عبادت قيام نمايد ثوابش بيشتر است، پس هرگاه بميرد عملى كه انجام مى‏داده بر او جريان خواهد يافت، و روزيش بر او جارى خواهد شد، و از فرشته‏اى كه در قبر مردگان را بازجويى كند، ايمن خواهد ماند». ؛1742- ففي النبويّ المحكيّ في الجواهر، عن المنتهى: عن النبيّ صلى اللّه عليه و اله و سلم أنّه قال: رباط الخيل ليلة في سبيل اللّه خير من صيام شهر و قيامه، فإن مات جرى عليه عمله الّذي كان يعمل، و اجري عليه رزقه‏  و أمن الفتان.
19. و در حديث نبوى ديگرى است كه: «هر ميّتى نامه عملش پيچيده و پرونده‏اش مهر [و بسته‏] مى‏شود مگر مرابطه‏كننده در راه خدا كه عملش تا روز قيامت زياد مى‏گردد، و از فرشته بازجوى قبر [از فتنه دوران فترت خ ل‏] ايمن خواهد ماند».1743- و في نبويّ آخر: كلّ ميّت يختم على عمله إلّا المرابط في سبيل اللّه فانه ينمو له عمله إلى يوم القيامة، و يؤمن من فتان القبر.
20. و در حديث نبوى سوّمى آمده است: «دو چشم است كه آتش به آن‏ها نرسد، چشمى كه از خوف خدا گريسته و چشمى كه شب را براى حراست و پاسدارى در راه خداوند بيدار مانده باشد». 1744- و في نبويّ ثالث: عينان لا تمسّهما النار: عين بكت من خشية اللّه، و عين باتت تحرس في سبيل اللّه.
21. توضيح: اين‏كه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله فرموده: «روزيش بر او جارى خواهد شد» شايد منظور عالم برزخ باشد، به قرينه بعضى از اخبار و تفسير بعضى از آيات، چنان‏كه بر اهل عنايت و خرد پوشيده نيست.
22. دو نكته: شايسته است در اينجا دو نكته را تذكر دهيم: و ينبغي التنبيه لأمرين:
23. اين‏كه اين‏گونه مرابطه نيابت بردار است، به جهت آنچه پيش‏تر در استحباب نيابت از زندگان و مردگان در ساير اعمال نيك و كارهاى مستحب بيان داشتيم، و به دلايل ديگرى كه در فقه ياد شده است. أحدهما: أنّ هذا القسم من المرابطة يقبل النيابة، لما قدّمناه في استحباب النيابة عن الأحياء و الأموات في سائر الأعمال الخيريّة و المستحبّات و لغير ذلك، ممّا هو مذكور في الفقه.
24. اين‏كه استحباب اين مرابطه در صورتى است كه ضرورت نداشته باشد، وگرنه در صورت ضرورت داشتن واجب كفايى خواهد بود، و تفصيل سخن موجب خروج از مقصود مى‏شود. مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 487- ثانيهما: أنّ استحبابها إنّما هو مع عدم الضرورة، و معها فهي من الواجبات الكفائيّة، و تفصيل الكلام يوجب الخروج عن المرام.
25. معنى دوم: اين‏كه مؤمن با امام زمانش مرابطه كند، به اين‏كه خودش را به رشته ولايت او ببندد و مربوط سازد، و به پيروى و يارى حضرتش ملتزم گردد. و اين‏گونه از مرابطه بر همه افراد واجب عينى است، و نيابت در آن نيست، و اين يكى از اركان ايمان است، و خداوند متعال هيچ عملى را بدون آن نمى‏پذيرد.
26. و بر اين مطلب دلالت دارد- اضافه بر آنچه در مبحث وجوب انتظار و مباحث ديگر گذشت- آنچه على بن إبراهيم قمى به سند صحيحى در تفسير آيه ياد شده از امام صادق عليه السّلام آورده كه فرمود: (صبر كنيد) بر مصايب (و يكديگر را به صبر واداريد) بر واجبات، (و مرابطه كنيد) بر [اعتقاد به‏] امامان عليهم السّلام  «».
27. و در تفسير برهان و غير آن از امام باقر عليه السّلام آمده كه درباره فرموده خداى- عزّ و جل-: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا. فرموده: بر انجام فرايض و واجبات صبر كنيد و با دشمنانتان پايدارى كنيد، و با امام منتظرتان مرابطه نماييد «2».- و في البرهان و غيره: عن الباقر عليه السّلام في قول اللّه عزّ و جلّ: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا قال: اصبروا على أداء الفرائض و صابروا عدوّكم، و رابطوا إمامكم المنتظر.
28. و در همان كتاب به سند صحيحى از امام صادق عليه السّلام آمده كه فرمود: بر فرايض و واجبات صبر كنيد و يكديگر را بر مصايب به صبر واداريد و بر [اعتقاد به‏] امامان مرابطه نماييد «».1747- و فيه: بإسناد صحيح عن الصادق عليه السّلام قال: اصبروا على الفرائض، و صابروا على المصائب، و رابطوا على الأئمّة.
29. و از امام كاظم عليه السّلام است كه فرمود: بر مصايب صبر كنيد و يكديگر را به تقيّه كردن واداريد و با كسى كه به او اقتدا داريد مرابطه نمائيد، و خداترسى را پيشه سازيد باشد كه پيروز و رستگار شويد «».1748- و عن الكاظم عليه السّلام قال: اصبروا على المصائب، و صابروهم على التقيّة، و رابطوا على ما تقتدون به‏ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‏.
30. و از يعقوب سرّاج از حضرت امام صادق عليه السّلام در معنى آيه شريفه چنين آمده: بر اذيّت در راه ما صبر كنيد. راوى گويد: عرضه داشتم: (فصابروا)؟ فرمود: [يكديگر را] بر دشمنتان با ولىّ‏تان به صبر واداريد. عرض كردم: (و رابطوا)؟ فرمود: بر پاى ماندن بر إمامتان، و تقوى و خداترسى را پيشه سازيد باشد كه پيروز و رستگار شويد. عرضه داشتم: اين تنزيل است؟ فرمود: آرى «5». و در حديث ديگرى آمده كه فرمود: با امامتان در آنچه به شما امر فرموده و بر شما فرض كرده مرابطه نماييد. 1749- و عن يعقوب السرّاج، عن أبي عبد اللّه عليه السّلام- في معنى الآية- قال: اصبروا على الأذى فينا، قلت: «فصابروا»؟
31. قال عليه السّلام: على عدوّكم مع وليّكم، قلت: «و رابطوا»؟ قال: المقام مع إمامكم‏ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‏ قلت: تنزيل؟ قال عليه السّلام: نعم. 1750- و في حديث آخر قال: رابطوا إمامكم فيما أمركم و فرض عليكم. مكيال المكارم في فوائد دعا ء للقائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 483
32. مى‏گويم: وجوب مرابطه به اين معنى از ضروريات مذهب است، بنابراين از آوردن دليل بر اين مطلب بى‏نياز هستيم، اضافه بر اين‏كه دلالت آيات و اخبار بر آن همچون خورشيد نيمروز روشن است، پس بر آنان كه چشم و گوششان باز است پوشيده نيست. مكيال المكارم در فوائد دعا  براى حضرت قائم(عليه السلام)، ج‏2، ص: 488- أقول: وجوب المرابطة بهذا المعنى من ضروريّات المذهب، فنحن في غنى عن إقامة الدليل لهذا المطلب، مع أنّ دلالة الآيات و الأخبار عليه كالشمس في رابعة النهار، فهي غير خفيّة على اولي الأسماع و الأبصار.
33. معنى سوم: اين‏كه اسب و مانند آن را به انتظار ظهور صاحب الزمان- عجل اللّه فرجه الشريف- نگاهدارد، تا بر آن سوار شده و با دشمنان آن حضرت مقابله نمايد، و اين‏گونه از مرابطه از مستحبات مؤكّد است، و دليل بر فضيلت آن- الثالث: أن يرتبط فرسا أو نحوه، انتظارا لظهور صاحب الأمر عجّل اللّه فرجه ليركبه و يقاتل أعداءه، و هذا القسم من المرابطة من المندوبات المؤكّدة،
34. اضافه بر آنچه از روضه كافى حكايت كرديم- روايتى است كه در فروع كافى در كتاب الدّواجن به سند خود از ابن طيفور متطبّب آورده كه گفت: حضرت ابو الحسن عليه السّلام به من فرمود: بر چه مركبى سوار مى‏شوى؟ عرضه داشتم: بر ألاغ.- 1751- و يدلّ على فضله- مضافا إلى ما حكينا عن روضة الكافي- ما رواه في فروعه في كتاب الدواجن‏: بإسناده عن ابن طيفور المتطبّب قال: سألني أبو الحسن عليه السّلام: أيّ شي‏ء تركب؟ قلت: حمارا،
35. آن حضرت عليه السّلام فرمود: آن را چند خريده‏اى؟ عرض كردم: سيزده دينار. فرمود: اين همان اسراف است اين‏كه الاغى را به سيزده دينار خريدارى كنى و اسب تاتارى را واگذارى. عرضه داشتم: اى سرور من به درستى كه هزينه اسب تاتارى از هزينه الاغ بيشتر است. فرمود: البته كسى كه هزينه الاغ را مى‏دهد هم او هزينه اسب را هم مى‏دهد، آيا ندانسته‏اى كه هركس اسبى را به انتظار امر ما نگاهدارد، و به سبب آن دشمنمان را خشمگين سازد، و او به ما منسوب باشد خداوند روزيش را فراخ گرداند، و شرح صدر به او عطا كند، و به آرزويش برساند، و يار او بر حوائجش باشد «». فقال عليه السّلام: بكم ابتعته؟ قلت: بثلاث عشر دينارا، فقال عليه السّلام: إنّ هذا هو السرف، أن تشتري حمارا بثلاثة عشر دينارا و تدع برذونا. قلت: يا سيّدي إنّ مؤونة البرذون أكثر من مؤونة الحمار، قال: فقال: إنّ الّذي يموّن الحمار يموّن البرذون،أما علمت أنّ من ارتبط دابّة متوقّعا به أمرنا و يغيظ به عدوّنا، و هو منسوب إلينا، أدرّ اللّه رزقه، و شرح صدره، و بلّغه أمله، و كان عونا على حوائجه.
36. و در برهان و غير آن به نقل از تفسير عيّاشى به سند خود از امام صادق عليه السّلام در معنى آيه مرابطه آمده: صبر كنيد، مى‏فرمايد: از گناهان، و يكديگر را به صبر واداريد بر انجام فرايض و واجبات، و خداترسى را پيشه كنيد، خداوند فرمايد: امر به معروف و نهى از منكر نماييد. سپس فرمود: و كدام منكر از اين زشت‏تر كه اين امّت بر ما ظلم كردند و ما را كشتند؟ و مرابطه كنيد: [خداوند] فرمايد: در راه خدا [مرابطه كنيد]. و ماييم راه بين خدا و خلق او، و ماييم رشته ارتباط، توجه كنيد هركس در دفاع از ما جهاد كند به راستى كه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و آنچه از سوى خداوند آورده جهاد كرده است . 1752- و في البرهان و غيره، عن العيّاشي: بسنده عن الصادق عليه السّلام في معنى آية المرابطة: اصْبِرُوا يقول: عن المعاصي، وَ صابِرُوا على الفرائض، وَ اتَّقُوا اللَّهَ‏ يقول: مروا بالمعروف و انهوا عن المنكر. ثمّ قال عليه السّلام: و أيّ منكر أنكر من ظلم الامّة لنا، و قتلهم إيّانا؟ وَ رابِطُوا يقول: في سبيل اللّه، و نحن السبيل فيما بين اللّه و خلقه، و نحن الرباط الأدنى، فمن جاهد عنّا فقد جاهد عن النبيّ صلى اللّه عليه و اله و سلم و ما جاء به من عند اللّه، الخبر.
37. و در همان كتاب از حضرت ابو جعفر امام باقر عليه السّلام درباره اين آيه آمده كه فرمود: درباره ما نازل گشت، و رباطى كه به آن مأمور شده‏ايم هنوز نشده، و از نسل ما آن مرابط خواهد بود 1753- و فيه: عن أبي جعفر عليه السّلام في هذه الآية قال: نزلت فينا، و لم يكن الرباط الّذي أمرنا به بعد، و سيكون ذلك من نسلنا المرابط.
38. توضيح: منظور از مرابط- چنان‏كه از تأمل در فرمايشات ايشان عليهم السّلام  برايم ظاهر شده- همان امام منتظر- عجل اللّه فرجه الشريف- مى‏باشد، و جهت اين نامگذارى براى آن حضرت روشن است- توضيح: المراد بالمرابط على ما ظهر لي من التأمّل في كلماتهم هو الإمام المنتظر عجّل اللّه تعالى فرجه، و وجه تسميته بهذا واضح،
39. مكيال المكارم في فوائد دعا ء للقائم(عليه السلام)، ج‏2، ص:
40. «اللهم صل على محمد! و آل محمد! وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ