کتاب (صلوات 199سایت : پایگاه شخصی حسین صفرزاده -https://hosein128.ir/
نهج البلاغه فرزاد -@nahjolbalaghehfarzad
پردازش اربعین حسینی http://safarzade.blog.ir/-
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
«اللهم صل على محمد و آل محمد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»
- کتاب (صلوات 199
- عقوبت ترک صلوات
- تعبیرات بسیار تندی برای ترک صلوات بر محمد و آل محمد آمده است؛ یعنی برای کسانی که نام پیامبر خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) را می شنوند و نسبت به آن بی تفاوت اند و اهمیت نمی دهند. هر کدام از این تعبیرات حکایت از اهمیت صلوات می کند.
- جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) چنین روایت می کند:مَن ذَکَرَنی وَ لَم یُصَلِّ عَلَیَّ فَقَد شَقِیَ؛ کسی که مرا یاد کند و بر من صلوات نفرستد، شقی و بدبخت است.
- در جایی دیگر فرمودند: امّا اَجفَی النّاسِ فَرَجُلٌ ذُکِرتُ بَینَ یَدَیهِ فَلَم یُصَلِّ عَلَیَّ؛ اما جفاکارترین مردم کسی است که نام من در برابرش برده شود، ولی بر من صلوات نفرستد.
- همچنین فرمودند: مَن ذُکِرتُ عِندَهُ فَلَم یُصَلِّ عَلَیَّ فَدَخَلَ النّارَ فَاَبعَدَهُ اللهُ؛ کسی که نام من نزد او برده شود و بر من صلوات نفرست، داخل آتش خواهد شد و خداوند او را از رحمت خویش دور می سازد. 1- جامع الاخبار، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۶۳. 2- عدة الداعی، ص ۴۱؛ وسائل الشیعة، ج ۷، ص ۱۵۱.
- ترک صلوات خصوصاً به هنگام شنیدن نام آن حضرت، عقوبت های سختی را به دنبال دارد. بر این اساس است که برخی از فقهای بزرگ مثل صاحب «حدائق » شیخ صدوق، شیخ بهایی و بسیار از محدثین، ذکر صلوات را به هنگام شنیدن نام آن حضرت واجب می دانند.
- آخرین سخن
- یکی از چیزهایی که تلخی جان کندن انسان را آسان می کند، نه تنها سختی جان کندن، بلکه عالم برزخ را نیز آسان می کند، و نه تنها عالم برزخ را، بلکه شداید و مشکلات قیامت را هموار می سازد و در بهشت هم انسان را نورانی می کند، صلوات بر محمد و آل محمد است.
- پیامبر خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند:مَن کانَ آخِرُ کلامِهِ الصَّلاةَ عَلَیَّ وَ عَلی عَلِیٍّ دَخَلَ الجَنَّة؛1 هر کس آخرین کلامش صلوات بر من و برعلی باشد، وارد بهشت خواهد شد.
- نظیر همین روایت نیز دربارۀ ذکر «لا اله الا الله» از رسول خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) روایت شده است: مَن کا آخِرُ کلامِهِ لا اِلهَ اِلّا اللهُ دَخَلَ الجَنَّةَ؛ کسی که آخرین کلامش ذکر «لا اله الّا الله» باشد، وارد بهشت می شود. ان شاء الله این دو ذکر بزرگ با ذرات وجودمان عجین شود که اگر آخرین کلامی که در پروندۀ اعمال ما ثبت می شود یکی از این دو ذکر باشد، اهل بهشت خواهیم بود. ان شاء الله .1- عیون اخبار الرضا(عَلَیه السَّلام)، ج ۲، ص ۶۴ ؛وسائل الشیعة، ج ۷، ص ۱۹۹ ؛هدایة الامة، ج ۳، ص ۱۴۰.2- من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۳۲؛ الامالی للصدوق، ص ۵۴۱؛ بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۲۳۳.
- تبرک به صلوات
- یکی از رفقای ما بچه دار شده بود و ولیمه ای داد. مرحوم آیت الله بهاء الدینی را هم دعوت کرده بود. بچه را آورد تا مرحوم آیت الله بهاء الدینی آن را تبرک کنند. شاید انتظار داشت که ایشان دعای مفصلی برای او بخوانند، ولی مرحوم آیت الله بهاء الدینی یک بار گفتند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلی محمد و آل محمد » و بچه را برگرداندند.
- این طلبه اعتراض کرد که آقا فقط یک صلوات !! فرمودند: شما قدر صلوات را نمی دانید. عظمت صلوات را درک نمی کنید. ذکر صلوات خیلی مهم است!
- صلوات های شما به داد ما رسید
- خود ایشان می فرمودند: یک آشنایی داشتیم که از دنیا رفته بود. دیدم به سه نوع عذاب مبتلاست. من هم سه صلوات هدیه کردم. در خواب او را دیدم که گفت: صلوات های شما به داد ما رسید و ما را نجات داد.
- ایشان به کیفیت می پرداختند، نه به کمیت. صلوات را با اخلاص و معرفت و حضور قلب و توجه می فرستادند. و این آثار بسیار زیادی دارد. ان شاء الله روش ما هم همین طور باشد.
- برتر از بیست هزار سال عبادت
- پیامبر عظیم الشأن (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) در شب معراج وقتی به آسمان چهارم رسیدند، فرشته ای را دیدند که لوحی را جلوی روی خود نهاده است و آب از دیده های او می ریزد و توجّه نکرد که به حضرت تعظیم کند.جبرئیل بال خود را بلند کرد تا آن فرشته متوجّه بشود و در رکاب آن حضرت بیاید و عرض ادب کند. آن فرشته متوجّه شد و به محضر پیغمبر خدا رسید. عرض ادب کرد و گفت: من را معذور بدار اگر در عرض ادب کوتاهی کردم. آن قدر از این لوح، نور بالا می رفت که من شما را ندیدم و متوجّه نشدم.
- پیامبر عظیم الشّأن(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمودند: در این لوح چه نوشته شده است؟ گفت: نوشته شده است:
لآ اِلَهَ اِلّا اللهُ محمد رَسُولُ اللهِ (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) عَلِیٌّ وَلِیِّ اللهِ.
- آن فرشته به پیغمبر خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) گفت: من دو رکعت نماز دارم که به امر الهی آن را در مدت بیست هزار سال به جای آورده ام. پنج هزار سال در قیام بودم. پنج هزار سال در رکوع بودم. پنج هزار سال در سجود بودم، و پنج هزار سال در تشهّد. ثواب این نماز را به شما هدیه می کنم که تقصیر بی ادبی مرا عفو کنید و مرا ببخشید.
- حضرت فرمودند: من به طاعت تو احتیاجی ندارم. آن فرشته عرض کرد: من ثواب این نماز را به امّت شما می بخشم.
حضرت فرمودند: گمان من این است که امّت من هم به این نماز بیست هزار سالۀ تو نیاز ندارند.
بعد این جملۀ بلند را فرمودند: «به عزّت خدا، هر یک از گناهکاران امّت من یک مرتبه بر من صلوات بفرستند، ثواب آن از بیست هزار سال طاعت شما بیشتر است.»1
- باید توجّه داشته باشیم که پیامبر عظیم الشّأن(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) هیچ وقت به گزاف و مبالغه سخنی نمی فرماید و شکّی در این نیست که انسان برتر و بالاتر از فرشتگان است؛ چون فرشته ها در حالت تجرّد هستند. شهوت و غضب و حیوانیّت در آنها نیست. برای آنها عبادت کردن کار سهل و آسانی است.
- ولی انسان در این دنیا گرفتار غرایز مختلف است. هوا و هوس ها و بحران های فراوانی گریبانگیر اوست و او را به سوی غفلت از خدا سوق می دهد.
- اگر همۀ این ها را پشت سر بگذارد و در این دنیای پر تلاطم و پر آشوب و غفلت زا که غفلت از همۀ در و دیوار آن می بارد، از این غفلت ها و از این شهوت ها بگذرد و یاد خدا و یاد پیغمبر کند و بر محمد و آل محمد (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) صلوات بفرست، بعید نیست که فضیلت این صلوات او از ثواب بیست هزار سال عبادتِ یک فرشته ای که در آسمان چهارم می خواهد بندگی خدا را بکند برتر باشد. شرح و فضائل صلوات، ص ۱۱۵.
- چون شرایط آن فرشته با شرایط انسان فرق می کند. برای فرشته عبادت و طاعت و بندگی خدا کار سختی نیست. ولی انسانی که بر خلاف جهت هوا و هوس و شیطان و نفسانیّت حرکت کند و مسیر پیامبر و اهل بیت را بپیماید و در تاریکی دنیا بر آن بزرگواران صلوات بفرستد، ارزش این بیشتر و فوق العاده تر است.
- به هنگام ورود به مسجد و خروج از آن
- از جاهایی که ذکر صلوات سفارش شده و مستحب است، هنگام ورود به مسجد و خروج از آن است. امام صادق(عَلَیه السَّلام) فرمودند: إِذا دَخَلتَ المَسجِدَ فَصَلِّ عَلَی النَّبِیِّ (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) وَ إِذَا خَرَجتَ فَافعَل ذَلِکَ؛ هرگاه وارد مسجد شدی، بر محمد آل محمد صلوات بفرست و هر گاه هم ازمسجد خارج شدی چنین کن.
- در واقع مسجد محلّ یاد خدا و ارتباط با خدای متعال است. انسان اگر حضور در مسجد را با صلوات بر محمد و آل محمد آغاز کند، و با همین ذکر شریف آن را به پایان برد، موجب می شود که عبادت او محفوظ باشد و طاعت او مورد پذیرش و قبول قرار بگیرد. 1- الکافی، ج ۳، ص ۳۰۹؛ وسائل الشیعة، ج ۵ ،ص ۲۴۶؛ بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۲۱.
- نوری فراروی آخرت
- پیامبر عظیم الشّأن (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) می فرماید: اَکثِرُوا الصَّلاةَ عَلَیَّ فَاِنَّ الصَّلَاةَ عَلَیَّ نُورٌ فِی القَبرِ وَ نُورٌ عَلَی الصِّرَاطِ وَ نُورٌ فِی الجَنَّةِ؛ بر من فراوان صلوات بفرستید که صلوات بر من نوری است در قبر ونوری است بر صراط و نوری است در بهشت. شاید ما حقیقتاً بازتاب ذکر صلوات را در این دنیا درک نکنیم. حقیقت آن را در عالم پس از دنیا که عالم کشف و شهود است و حقایق هویدا و آشکار می شود، می توان درک کرد.
- در عالم دنیا پرده ها و حجاب های طبیعت و مادیت و دنیای ظلمانی مقابل دید و چشم دل ما را گرفته است، ولی در آن عالم آخرت، برکات و بازتاب ذکر بلند صلوات آشکار می شود.
- آنچه را پیشوایان معصوم ما فرموده اند، همان حقایق ناپیدایی است که فعلاً قدرت درک و مشاهده آن را نداریم. بنابر این، فرمودۀ آنها عین حقیقت است، بدون هیچ کم و زیادی.
- فرمودند: ذکر شریف صلوات عالم قبر را نورانی می کند. البتّه باید بدانیم که منظور از عالم قبر که در روایت مطرح شده است، عالم برزخ است. چون بدن ما به درون یک حفره و چالۀ خاکی در درون زمین می رود، ولی روح ما در قالب مثالیِ شبیه این بدن قرار خواهد گرفت. آن جایگاهی که قالب مثالی برای روح و جان ماست، نورانی خواهد بود. و نور به انسان آرامش می دهد. بنابر این، منظور قبر خاکی نیست.
- در روایات ما آمده است که قبر یا باغی از باغ های بهشت است و یا چاله ای از چاله های آتش،1که منظور همان عالم برزخ است. پیغمبر خدا(صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) فرمود: صلوات، هم عالم برزخ را نورانی می کند و هم پل صراط را.
- و امام باقر(عَلَیه السَّلام) فرمودند: وَ مَن کَانَ عَلَی الصِّراطِ لَهُ نُورٌ لَم یَکُن مِن اَهلِ النَّارِ؛ و کسی که بر صراط نور داشته باشد، از اهل آتش نیست.
- آتش جهنّم هم سیاه است و هم تاریک و ظلمانی، برای این که بتوانیم با نور زیاد از پل صراط عبور کنیم و به داخل آتش نیفتیم، نیاز داریم که در دنیا، دل و جان خود را به نور صلوات جلا بدهیم و نورانی کنیم.
- در بهشت هم که خود سر چشمه و منبع نورهای معنوی است، کسانی که صلوات می فرستند، آنجا هم خدا آن ها را نورانی قرار می دهد. آن ها که دوست دارند هم در عالم برزخ، هم عالم قیامت، و هم در عالم بهشت نورانی باشند، باید سعی کنند این نور را در دنیا تهیه کنند. و آن هم ذکر بلند صلوات بر محمد و آل محمد است. خدا توفیق این ذکر را بیش از پیش مرحمت بفرماید!1- تفسیر القمی، ج ۲، ص ۹۴؛ الامالی للطوسی، ص ۲۸؛ بحارالانوار، ج ۶ ،ص ۲۱۴.2- جامع الاخبار، ص ۶۰؛ بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۶۴.
- پاکی از گناه
- پیامبر عظیم الشّأن (صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم) می فرماید:مَن صَلَّی عَلَیَّ مَرَّةً لَم یَبقَ مِن ذُنُوبِهِ ذَرَّةٌ؛ اگر کسی یک بار بر من صلوات بفرستد، ذرّه ای از گناهان او باقی نمی ماند.
- این حدیث، حدیث بسیار مهمّی است. إن شاء الله با قلب خود آن را بپذیریم و باور کنیم. اگر واقعاً اعتقاد ما این باشد که صلوات ما را به منبع نور و رحمت وصل می کند، وقتی که نور آمد ظلمت می رود. وقتی که رحمت آمد، غضب می رود. وقتی که خدا و پیامبر آمدند، تاریکی ها، گناهان، معصیّت ها دور می شود. جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا؛ حق آمد و باطل نابود شد. یقیناً باطل نابود شدنی است. اگر یک ذرّه به دریا وصل شود، قطعاً پاک می شود. این صلوات ها در واقع صله و اتّصال به نور الهی و نور چهارده معصوم(عَلَیها السَّلام) است. اگر واقعاً وصل شویم و این پیوند با صلوات ایجاد شود، قطعاً مصداق این حدیث خواهیم بود. اگر کسی با صلوات بر محمد و آل محمد وصل شد، ذرّه ای از گناهان او باقی نمی ماند. اگر هم احیاناً حقّ النّاس و چیزی بر گردن کسی است، شاید این یک عاملی باشد که چراغ دل او روشن شود و حقّ النّاس و حقوق دیگران را ادا کند. و موفق به توبه شود.بنابر این، کثرت صلوات و مداومت بر صلوات قطعاً او را به جایی می رساند که - إن شاء الله - ذرّه ای از گناهان او باقی نماند.- جامع الاخبار، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۹۱، ص ۶۴- - سورۀ اسراء، آیۀ ۸۱.
«اللهم صل على محمد و آل محمد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ»
