«سایت : پایگاه شخصی حسین صفرزاده -https://hosein128.ir/« 
صفرزاده- https://safarzade.blog.ir
نهج البلاغه فرزاد -@nahjolbalaghehfarzad
-«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
-مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم عليه السّلام ، ج.2.ص:43
- القنوت في يوم الجمعة:
- امام باقر عليه السلامفرمود: قنوت در روز جمعه تمجيد خداوند و درود فرستادن بر پيغمبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و كلمات فرج است، سپس اين دعا، و قنوت نماز وتر همچون قنوت روز جمعهات مىباشد و پيش از آنكه براى خودت دعا كنى مىگويى: 1066- و رواه السيّد الأجلّ عليّ بن طاووس بإسناده عن أبي جعفر عليه السلام، في قنوت يوم الجمعة، تقول قبل دعائك لنفسك:
- «اللّهمّ تمّ نورك فهديت فلك الحمد، ربّنا و عظم حلمك فعفوت فلك الحمد، ربّنا و بسطت يديك فأعطيت فلك الحمد،
- پروردگارا! نور تو در حدّ تمام رسيد كه هدايت كردى. حمد تو را است پروردگارا! و حلم تو بزرگ است كه عفو نمودهاى. حمد تو را است
- ربّنا وجهك أكرم الوجوه و جاهك أكرم الجاه وجهتك خير الجهات - پروردگارا! ذات تو گرامىترين ذاتها و عظمت تو برترين عظمتها و جهت [راه به سوى تو] بهترين جهتها است
- و عطيّتك أفضل العطيّات و أهنؤها تطاع، ربّنا فتشكر و تعصى، و بخشش تو از ارزندهترين عطايا و گواراترين آنها مىباشد.
- ربّنا فتغفر لمن شئت فلك الحمد، پروردگارا! اطاعت مىشوى آنگاه [به اطاعتكننده] احسان مىكنى و چون معصيت شوى اى پروردگار ما! هركس را بخواهى مىبخشى، پس حمد تو را است!
- تجيب المضطرّ و تكشف الضّرّ و تنجي من الكرب العظيم و تقبل التّوبة و تشفي السّقيم - به فرياد [شخص] ناچارى مىرسى و گرفتارى را برطرف مىسازى و از اندوه بزرگ نجات مىدهى و توبه را مىپذيرى و بيمار را شفا مىبخشى
- و تعفو عن المذنب لا يجزي أحد بآلآئك و لا يبلغ نعمآئك [نعماك] قول قائل، - و از گنهكار مىگذرى، احدى را توان سپاس نعمتهاى تو نيست و آنها را شماره نتوان كرد و به زبان نشود آورد.
- اللّهمّ إليك رفعت الأصوات و نقلت الأقدام و مدّت الأعناق - خدايا! صداها به سوى تو بالا رفته و گامها در راهت برداشته شد و گردنها كشيده
- و رفعت الأيدي و دعيت بالألسن و تقرّب إليك بالأعمال، بار و دستها بلند و به زبانها خواندهشدهاى و با اعمال به درگاهت تقرب جستهايم.
- ربّنا فاغفر لنا و ارحمنا و افتح بيننا و بين قومنا بالحقّ و أنت خير الفاتحين. پروردگارا! پس ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و ميان ما و قوممان به حق حكم فرماى كه تو بهترين حكمكنندگانى.
- اللّهمّ إليك نشكو فقد نبيّنا و غيبة وليّنا و شدّة الزّمان علينا - بار الها! به تو شكوه مىكنيم فقدان پيامبرمان و غايب بودن ولىّمان و سختى زمانه بر ما
- و وقوع الفتن و تظاهر الأعداء و كثرة عدوّنا و قلّة عددنا، و افتادن فتنهها در ميانمان و همدستى دشمنان و بسيارى دشمنانشان و كمى افرادمان، پس اينها را از ما برطرف گردان
- فافرج ذلك يا ربّ عنّا بفتح منك تعجّله - اى پروردگار! با فتح و پيروزى از سوى خودت به زودى بر ما گشايشى ده
- و نصر منك تعزّه و إمام عدل تظهره إله الحقّ آمين» ویارىاى كه از تو آن را عزّت بخشى و امام عادلى كه آشكار سازى فرج برسان. اى خداى حق! مستجاب فرماى.
- پس از آن هفتاد مرتبه مىگويى: «أستغفر اللّه و أتوب إليه». مىگويم: اين دعا را به روايت سيّد اجل ابن طاووس آوردم چون كاملتر و تمامتر است. ثمّ تقول: استغفر اللّه و اتوب اليه، سبعين مرّة، و تعوذ من النار باللّه كثيرا. أقول: قد ذكرنا الدعاء برواية السيّد الأجل لكونه أتمّ و أكمل. مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم ( عليه السلام)، ج2، ص: 42
- مىگويم: از اين حديث استفاده مىشود كه مقاتل بن مقاتل واقفى نبوده. روايت ديگرى نيز بر اين معنى دلالت دارد كه در كتاب رجال كبير آمده است. (مؤلف) مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم ( عليه السلام)، ج2، ص: 43
- دوازده: قنوتى است كه سيّد اجل در كتاب «جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع»، از مقاتل بن مقاتل آورده كه گفت: حضرت ابو الحسن الرضا عليه السلامفرمود: در قنوت نماز جمعه چه مىگوييد؟ عرض كردم: آنچه مردم مىگويند. امام عليه السلامبه من فرمود: آنچه آنها مىگويند تو مگوى، ولى بگو: 1067- الثاني عشر: ما رواه السيّد الأجلّ في كتاب جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع، عن مقاتل بن مقاتل، قال أبو الحسن الرضا عليه السلام:أيّ شيء تقولون في قنوت صلاة الجمعة؟ قال: قلت: ما يقول الناس، فقال عليه السلاملي: لا تقل كما يقولون، و لكن قل:
- «اللّهمّ أصلح عبدك و خليفتك بما أصلحت به أنبيآئك و رسلك و حفّه بملآئكتك - بار خدايا! كار [ظهور] بنده و خليفهات [امام مهدى] را سامان ده به آنچه كار پيامبران و فرستادگانت را سامان دادى و فرشتگانت را پيرامونش قرار ده
- و أيّده بروح القدس من عندك و اسلكه من بين يديه - و او را به روح القدس از سوى خويش تأييد فرماى و از پيش روى
- و من خلفه رصدا يحفظونه من كلّ سوء - و پشت سرش نگهبانان بگمار كه او را از هر بدى حفاظت كنند،
- و أبدله من بعد خوفه أمنا يعبدك لا يشرك بك شيئا - و پس از دوران ترس، او را در عوض امنيتى فراهم آور كه تو را بپرستد و هيچگونه شركى نسبت به تو نداشته باشد،
- و لا تجعل لأحد من خلقك على وليّك سلطانا - و براى هيچيك از خلقت بر ولىّات تسلّطى قرار مده
- و ائذن له في جهاد عدوّك و عدوّه - و او را براى جهاد دشمنت و دشمن خودش رخصت فرماى
- و اجعلني من أنصاره إنّك على كلّ شيء قدير» و مرا از يارانش قرار ده، به درستى كه تو بر هر چيزى توانايى.
- مىگويم: از روايات ياد شده روشن گشت كه دعا براى حضرت صاحب الزمان عليه السلامدر مطلق قنوتها تأكيد دارد، چون از جمله حالتهايى است كه در آنها اميد مىرود دعاها مستجاب گردد، به ويژه در قنوت جمعه و وتر و نماز صبح از خداى تعالى مىخواهيم كه توفيق آن را به ما عنايت فرمايد و با اين عمل اجر بزرگى به ما روزى نمايد. مكيال المكارم در فوائد دعا براى حضرت قائم ( عليه السلام)، ج2، ص: 44 أقول: قد ظهر من الروايات المذكورة تأكّد الدعاء لمولانا صاحب الزمان عليه السلامفي مطلق القنوتات، لكونها من الحالات الّتي يرجى فيها استجابة الدعوات، و لا سيّما قنوت الجمعة، و الوتر، و الفجر. وفّقنا اللّه تعالى لذلك و رزقنا به عظيم الأجر.
- 7- در حال سجده
- هفتمين هنگامى كه دعا براى تعجيل فرج تأكيد بيشترى دارد حالت سجده براى خداى متعال است، زيرا كه نزديكترين حالات به خداى قاضى الحاجات است، چنانكه روايات از امامان بر حق عليهم السّلام دراينباره رسيده، پس شايسته است كه بنده در حال سجده مهمترين حاجتها را بخواهد . و من الحالات الّتي يتأكّد فيها ذلك أيضا، حال السجود للخالق المعبود، لأنّها أقرب الحالات إلى قاضي الحاجات، كما نطقت به الروايات، عن الأئمّة السادات، فينبغي للعبد أن يسأل فيها أهمّ المهمّات،
- و به آن اهتمام ورزد، به خصوص در سجده شكر به جهت توجه داشتن و ملتفت بودن به اينكه هرچه خداوند به ما نعمت بخشيده به بركت مولايمان صاحب الزمان است- كه درود خداوند بر او و پدران پاكيزهاش باد- و به خاطر اينكه دعا براى ولى نعمت و واسطه فيض و رحمت، از مهمترين اقسام شكر مىباشد، چنانكه در بخش گذشته بيان داشتيم و ينبغي الإهتمام بذلك في سجدة الشكر بالخصوص إلتفاتا إلى ما أنعم اللّه به علينا ببركة مولانا صلوات اللّه عليه و على آبائه الطاهرين، و نظرا إلى أنّ الدعاء لوليّ النعم، و الواسطة فيها، من أهمّ أصناف الشكر، كما بيّنّا في الباب السابق،
- و شاهد بر اين، روايت آن در خصوص سجده شكر است در كتاب «تحفة الابرار» به نقل از «مقنعه» شيخ مفيد رحمه اللّه آمده: آنچه در سجده شكر گفته مىشود اين دعا است: و يشهد لما قلناه ورود ذلك في خصوص سجدة الشكر:1068- فقد ذكر في تحفة الأبرار، نقلا عن المقنعة للشيخ المفيد رحمه اللّه عند ذكر ما يقال فيها هذا الدعاء:
- «اللّهمّ إليك توجّهت و بك اعتصمت و عليك توكّلت، پروردگارا! به سوى تو روى آوردم و به تو پيوستم و بر تو تكيه و اعتماد كردم.
- اللّهمّ أنت ثقتي و رجآئي فاكفني ما أهمّني و ما لم يهمّني - پروردگارا! تو پناه و اميد منى، پس كفايت كن آنچه مرا اندوهگين ساخته و آنچه اندوهگين نساخته
- و ما أنت أعلم به منّي، عزّ جارك و جلّ ثنآؤك - و آنچه تو بهتر از من، آن را مىدانى؛ پناهنده به تو عزّت يافت
- و لا إله غيرك صلّ على محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم ...» و ثناى تو والا است و هيچ خدايى جز تو نيست، بر محمد و آل محمد عليهم السّلام درود فرست و گشايش امر آنها را زودتر برسان ...
- اضافه بر اينكه اين كار تأسّى جستن و اقتدا كردن به خود آن حضرت- كه درود و سلام خداوند بر او باد- مىباشد، چنانكه در اخبار با صراحت آمده كه آن بزرگوار براى اين امر هنگام ولادتش در سجده دعا كرده، كه اين كار بر اهميّت آن و تعليم به دوستان و شيعيانش دلالت دارد. هذا مضافا إلى التأسّي به صلوات اللّه و سلامه عليه، فقد ورد في صريح الأخبار أنّ مولانا الغائب عن الأبصار، دعا لهذا الأمر في حال السجود، حين ولادته، و هذا ممّا يدلّ على أهميّته، و تعليم لمحبّيه و شيعته:
- رئيس محدثين شيخ صدوق در كتاب كمال الدين به سند خود از جناب حكيمه ضمن حديثى طولانى آورده كه گفت: ناگهان او (- نرجس والده امام عصر) را ديدم آنچنان نورى او را فراگرفته كه ديدگانم را پوشانيد، و ناگهان ديدم نوزاد- كه بر او و پدرانش سلام باد- صورتش را به حالت سجده بر زمين نهاده و بر زانو تكيه داده و دو انگشت سبّابهاش را بلند كرده و مىگويد: 1069- روى رئيس المحدّثين في كتاب إكمال الدين: بإسناده عن حكيمة- في حديث طويل- إلى أن قالت:
- و إذا أنا بها و عليها من أثر النور ما غشى بصري، چنان پرتوى او را فروگرفته است كه چشم مرا خيره كرد
- و إذا أنا بالصبّي عليه السلام ساجدا لوجهه، و ناگاه چشم من به كودك افتاد كه چهره بر خاك نهاده
- جاثيا على ركبتيه، رافعا سبّابتيه، و زانو بر زمين نهاده و انگشت شهادت خويش را بر آسمان برافراشته و مىگويد
و هو يقول: اشهد ان لا اله الّا اللّه،
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
