بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم : بخوان به نام پروردگارت که آفرید. اقْرَأْ بِاسْم ربک(علق/1)
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم : به نام خداست روانشدن و لنگر انداختن، بى گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است.وَ قالَ ارْکَبُوا فیها بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها(هود/ 41)
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم : از طرف سلیمان است و[مضمون آن] این است: به نام خداوند رحمتگر مهربان. إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم(نمل/ 30)
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: نزدیکی بِسْمِ اللَّه به اسم اعظم مثل نزدیکی سفیدی چشم به سیاهی :أقرب إلى اسم الله الأعظم من ناظر العین إلى بیاضها».(تفسیر برهان)
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: روزى عبد اللّه بن یحیى برامیر المؤمنین علیه السّلام داخل شد و جلوى آن حضرت کرسى گذاشته بودند به عبد اللّه امر فرمودند که روى آن کرسى بنشیند هنوز بر کرسى قرار نگرفته بود که بسختى بزمین افتاده استخوان سرش شکست و خون جارى شد و متألم گردید؛
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: حضرت آب طلبیده و او را پاکیزه نمود و دست مبارک بر سرش کشید چنان شد که اصلا اتفاقى روى نداده بود، فرمودند بِسْمِ اللّهِ..
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: وقتى خواستى بنشینى ازگفتن بِسْمِ اللّهِ خوددارى نمودى آیا نمیدانى که پیغمبر فرموده هر کارى که خواستى انجام دهى بنام خدا آغازکن.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: فخر رازی 16 دلیل آورده که بِسْمِ اللَّه جزء سوره حمد است.
سوره برائة بِسْمِ اللَّه ندارد؛حضرت علی (علیه السلام) فرماید: بِسْمِ اللَّه برای امان ورحمت است و برائة برای رفع امان و رحمة(مجمع البیان)
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم : ابن عبّاس- رضى اللّه از پیغمبر-(صلّى اللّه علیه و سلّم)- که وى گفت: بهترین مردمان بر روى زمین، معلماناند،
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم : آنگه که معلم گوید کودک را «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» و کودک باز گوید: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» خداى- عزّ و جلّ- بدهد براتى کودک را و پدر و مادر وى را، و معلم وى را بدهد، که از دوزخ خلاص باشند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: چون فرود آمد ساکن شد بادها و دریا نجنبید، وجمله بهایم گوش بنهادند، و شیاطین را رجم کردند از آسمان،
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» نوزده حرف است که خداى- عزّ و جلّ- هر حرفى را از آن حجابى، و سپرى سازد اززبانیه جهنم که یاد کرده.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: پیغمبر- صلّى اللّه علیه و سلّم- گفت: اوّل آیتى که بر من فرود آمده است بسم اللّه الرّحمن الرّحیم بود.
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» اول هر سوره فرود آمدى. دلیل است برآنکه این آیت صد وچهارده بارآمده، وهیچ آیت را این شرف نیست.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: ازهرچیزاساس و شالودهاى وجود دارد وشالوده قرآن «فاتحه الکتاب» و پایه فاتحه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِست.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم:یک آیه ازهر سوره محسوب شود که در اوّل آن «بسم اللّه» ذکر شده این آیه درتمامنمازهابایدبلند خوانده شود،
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: واجب است که بلند خوانده شود.نبایددرنمازهاىواجبترک گردد.اماعلماى عامّه دراین مورد مخالفت کردهاند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم: حضرت باقر(علیه السلام) روایت فرمود: آنها بهترین آیه کتاب خدا را که «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» باشد، دزدیدند.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» که در هر کارى چه کوچک و چه بزرگ، «بِسْمِ اللَّهِ» بگویند تا با گفتن آن از جهت نفس شیطانى بیرون آمده
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» درجهت رحمانى داخل گردد تاکارآنها رحمانى باشد و شیطانى نباشد.واسطهها را بینند.وبه مقام رسیدهاند
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم»حضرت باقر(علیه السلام) فرمود: اوّل هر کتابى که از آسمان فرود آمده «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» است
اگر«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» خوانده شود دیگر باکى نداشته باش که استعاذه نگفتى بخوان بِسْمِ اللَّهِ تورا در بین آسمان و زمین حفظ کند.
بِسْمِ اللَّهِ»گفتن براى گوینده اتّصاف به یکى از علامتهاى الهى و در واقع به منزله سلاحى است در برابر شیطان که از آن فرار مىکند،
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» لذا امر فرموده است که «بِسْمِ اللَّهِ» بلند خوانده شود به خلاف استعاذه، که بهتر است آهسته خوانده شود.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» اوّل هرکتاب آسمانی فرود آمده ، پس اگر «بِسْمِ اللَّهِ » خوانده شود دیگر باکى نداشته باش که استعاذه نگفتى.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» ازامیر المؤمنین (علیه السّلام) روایت شده که در اوّل سوره برائت نازل نشد زیرا که بِسْمِ اللَّهِ براى دفعامان آمده.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» اولین چیزى که در نامه نوشته شد، جمله:" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ" طریقه نامهنگاری درحکایت سلیمان آمده.
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» را جبرئیل برپیامبر(صلی الله علیه آله وسلم) مىخواند، حضرت مىفهمید که ازاینجا سورهاى دیگرشروع مىشود.
ترک «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم» هنگام خواندن سورههاى قرآن- مثل آن است که یک صد و چهارده آیه آن کتاب خدا را ترک کرده.
